joi, 31 iulie 2008

do what i do

am gasit un loc minunat. dar sunt suparat. nu reusesc sa le ascult. dar inca nu sunt mort. si k sa fiu mai aproape, tipam: lasati'ma sa trec! lasati'ma sa trec!! pierzand in urma hartia pe care scria, sunt bine. sunt de cealalta parete acum. cristi. unde sunt? la cativa centimetri de urechile mele, tot eu imi raspundeam. am fost asa de prost. omul trebuie sa ramana cel care este. dar va exista intotdeauna ceva pe care sa fie invidios, un zambet, o prietenie, ceva ce nu ai si vrei sa'ti insusesti. in aceasta lume, chiar si una fara sens, vor exista intotdeauna liniste, bogati in dragoste, bogati in ura, saraci in dragoste. nu cred k o sa reusesc sa ma intorc, am reusit sa trec, sunt mort, am fost lovit de aceleasi sunete, zambete. s a intamplat asa repede. cred ca nici macar nu am reusit sa ma bucur. vreau sa va ajut, si o sa fac un ultim lucru, ceva folositor, pentru schimbare. lasati'ma sa va arat de unde veneau sunetele